In een ooghoek ziet Jelke een bewoner in een vlotte pas naar een andere afzonderlijke ruimte lopen. Daar gaat mevrouw aan tafel zitten en buigt zich met een vergrootglas voorover om zich te verdiepen in een tijdschrift. Wanneer een zorgcollega JelKe erop attendeert dat mevrouw bang is voor clowns, besluit JelKe toch de afzonderlijke ruimte in te wandelen. Met een zwierige beweging en een liefelijke stem vult JelKe de ruimte. JelKe bewonderd de ruimte en alles wat zich daarin bevindt………….mevrouw blijft via de leesloep in het tijdschrift lezen. JelKe pakt haar knot wol die ze bij zich heeft en de geel gekleurde jongleerdoek. Aan tafel bij mevrouw begint JelKe haar knot wol demonstratief te verpakken. Dat is voor een clown een hele klus…….”poeh zeg daar krijg je het warm van! “ Als JelKe stiekem door haar rechterooghoek een blik werpt naar mevrouw ziet ze dat haar tafelgenoot met gefronste wenkbrauwen over de loeplamp onopvallend naar haar kijkt. Aha ze heeft mij toch gezien! JelKe maakt haar inpak klus netjes af en dat wordt allemaal opgemerkt. Als de inpak taak erop zit slaat JelKe in haar handen…………………”zo dat klusje is weer klaar. Ze pakt haar ingepakte knot onder de arm richt zich tot mevrouw, bedankt haar , maakt een zwaai beweging en zegt “ daag, ik ga weer!” De leesloep gaat omlaag mevrouw kijkt mij aan zwaait en zegt “ daag”. Mijn hart maakt een sprongetje wat een mooi klein wonderlijk contact moment.

Wat mooi dat ik dit werk mag doen.